Dag 3. Hard-core vakantie vieren

Hard-core vakantie vieren, noemde Jasper het gisteren. Dat betekent dat de wekker staat, we vroeg op pad zijn en vol indrukken terugkomen. Dat was gisteren zo (zo heb ik helemaal niet gemeld dat we Chapman’s Peak hebben bezocht), en vandaag weer. Erger nog: de wekker stond al om 7.15. Met een goede reden overigens, want we hadden kaartjes om om 9 uur naar Robben Island af te varen.

Precies op tijd (ok, we hadden heel even gerend) kwamen we dan ook in de vertrekhal aan. Om vervolgens niet met die hele mooie catamaran te vertrekken, maar met de oude ferry. Die behoorlijk schudde en door een hele dichte wereld voer, aangezien de mist erg dik was.

Robben Island zelf was een indrukwekkende ervaring. Normaal zijn we niet zo van de cultuur op vakantie, maar dit is zo’n belangrijk stuk van de Zuid-Afrikaanse historie, dat het niet te missen was. Wat daar zeker bij hielp was de hulp van onze gids: een mooi vertellende ex-geschiedenisleraar die vroeger voor het PAC heeft gewerkt en in die hoedanigheid de Apartheidsstrijd aan den lijve heeft meegemaakt. Voor elk land waar de busreizigers vandaan kwamen had hij een verhaal te vertellen over de specifieke bijdrage van dat land aan Robben Island. Gelukkig kwamen wij Hollanders er goed vanaf, ondanks dat we een deel van de pinguinkolonie vroeger hebben opgegeten. Hij is in de jaren 60 nog in Nederland geweest, om te helpen met stickers plakken op Zuid-Afrikaanse sinaasappels.

De gids in de gevangenis zelf was ook “een echte”: een politiek gevangene die vanaf 1985 tot 1991 vastgezeten had. Het was haast ontroerend hoe ook hij vertelde over verzoening, samen werken en (gelukkig) barmhartige bewakers. Behoorlijk onder de indruk en in de stralende zon liepen we uiteindelijk terug naar de boot om op veel rustiger water terug te varen.

Voor de goede orde: op dat moment was het nog maar 1 uur in de middag. Dat is natuurlijk veel te vroeg om al naar huis te gaan (slapen is voor watjes), dus op naar de Tafelberg. Gelukkig kun je daar ook met een kabelbaan naar boven en beneden. Uitzicht boven was overigens erg bijzonder; we zaten boven de wolken. En hoewel je dan de oceaan, de stad en Robbeneiland mist, is het wel indrukwekkend.

Nog was de dag niet voorbij. Al was het maar omdat Bart vond dat we nog niet echt “de stad” bezocht hadden. Dat hebben we toen maar ingehaald door een bezoek te brengen aan Long Street e.o. (waar Jasper een skate shirt gescoord heeft en voor het eerst “Bro”genoemd werd) en avondeten in Waterfront (waar we een verschrikkelijk lekkere steak op hebben). Zoals de wijzen ooit zeiden: heel veel, maar gelukkig hebben we de foto’s nog…

PS: autorijles Zuid-Afrika les II. Denk je in: keren op de weg. Lukt dat? Nu sta je op een helling. Ook gelukt? Goed zo, dan maken we je auto 2 keer zo groot en de weg 2 keer zo smal. Gaat het nog steeds goed? Dan mag je de versnellingspook én de handrem met je linkerhand bedienen ipv met rechts. En dat ’s morgens voor de eerste kop thee. Dan heb je nu een beeld waarom ik het vanmorgen vroeg al errug warm had. Gelukkig werd ik bij het file parkeren op Table Mountain Road geassisteerd door een parkeerwachter;-)

PS 2. Wilde dieren score van de dag: zeehond, dassie en eekhoorn. Plus nog een paar pinguïns..