De grens weer over

Waar we bij het boeken van de reis niet veel over hadden nagedacht, is dat we deze vakantie 2 landen gaan bezoeken. Daarom zijn we vandaag in Swaziland aangekomen. Dat is niet een kwestie van een grens over gaan zoals we dat bv tussen Nl en België gewend zijn: het kost net iets meer werk. Eerst door een poort, briefje ophalen waar gegevens van auto op staan. Auto parkeren. Stempel halen op briefje. Andere rij. Andere stempel op briefje en stempels in paspoort. Auto in. Auto stoppen voor inspectie: nemen we niets mee Swaziland in wat er niet hoort, controle van de autopapieren van budget en het paspoort. Dan ben je Zuid Afrika uit, en moet je nog Swaziland in. Daar gaat het anders: parkeer de auto op een gravelparkeerplek, een rij voor een stempel, nog een rij voor het betalen van de wegenbelasting en weer naar de auto. Auto weer uit om de inhoud van de achterbak te laten inspecteren, goed gesprek over voetballen (See you in Brasil in2014. Wat een optimist;-)), tax reçu laten zien, wegrijden, tax reçu nog een keer laten zien. Hehe, we zijn in Swaziland.

Dat er dan al meteen armer uit ziet dan het buurland. Terwijl we eigenlijk niet eens door hadden dat Zuid-Afrika ‘welvarend’ te noemen was. Hier was het duidelijker zichtbaar: half afgebouwde hutjes, vee en (teken van beschaving) veel schoolkinderen in uniform die onderweg naar huis waren.

2 dagen geleden, in St. Lucia, hadden we al de tip gekregen om over de grens bij Swaziland bij het safarilodge te gaan eten. De borden konden we niet missen, het werd al ruim van te voren aangegeven. Terecht bleek: we hebben er geluncht op een veranda, met uitzicht over een mooi gebied (met giraffen en struisvogels) en onder begeleiding van goede muziek (echt goede muziek: Nickleback stond op…). Toppunt van deze lunch was echter het terugkomen bij de auto: die was ineens weer wit: 3 Swazi-mannetjes waren bezig geweest om hem schoon te krijgen.

De rest van de reis was vooral lang. Het landschap veranderde van typisch savanna landschap naar meer bergachtig. En ook de bebouwing werd in de buurt van de 2 grote steden steeds luxer. Uiteindelijk konden we om 4 uur de ingang van ons Hawane Resort binnen rijden. Een resort waar weliswaar geen wifi is, maar we wel in een originele Afrikaanse hut slapen. Met badkamer en verlichting natuurlijk – het moet wel vakantie blijven