Dag 3. Jasper & Jasper
Door: Reggie
Blijf op de hoogte en volg Bart, Reggie, Jasper & Carlijn
23 Juli 2011 | IJsland, Reykholt
Dag 3. Jasper & Jasper
Vandaag begon met zon! Zelfs om 4 uur ’s morgens scheen hij al recht in mijn gezicht, en ook na de rest van onze nachtrust konden we van een lekker zonnetje genieten. Mooi weer om de gletsjer op te gaan. En dat deden we dan ook. Na wederom een onstuimige (lees: hotsen en botsen door de stenen op de weg) rit konden we ons in thermopakken hijsen en de laatste 350 meter naar de gletsjer sjokken. Thermopakken zijn overigens ideaal, want ondanks de zon was de wind koud en gemeen, maar daar hadden wij geen last van.
Ook niet toen we eenmaal op de slee zaten. Het voelt heel “oers”, als je op een slee zit, wordt voortgetrokken door 8 Groenlandse wolven/honden, die om de haverklap tegen de wind gaan janken. Goed, de twee begeleiders van www.dogsledding.is mag je dan even vergeten: zij skieden naast ons om de slee de goede kant op te leiden. En konden daarbij naar hartenlust mopperen op bv de honden Einstein en Iwan, die af en toe deden of ze geen zin hadden.
Tijdens een tussenstop was het tijd om een ijsgrot te bekijken en om met de honden te aaien. Het moment voor Jasper om vriendjes te worden met Jasper. Een hond die de andere slee trok – en die in het begin niet zo goed op wilde starten en een tikje ondeugend was. Zou het aan de naam liggen?
De terugweg begon langzaam: de wind en de 4 Maasjes op de slee waren best pittig voor the doggies, en Bart heeft even mogen afstappen en naast de slee gelopen, maar uiteindelijk gingen we in een lekker tempo de berg weer af, terug naar base camp. Tijd voor lunch, nog een paar laatste foto’s van een klein stipje op de gletsjer (de slee die alweer aan zijn volgende route begonnen was) en een thuisreis. Met een ijsje, want je kunt nooit genoeg sneeuw zien als je in Husafell bent…
Vandaag begon met zon! Zelfs om 4 uur ’s morgens scheen hij al recht in mijn gezicht, en ook na de rest van onze nachtrust konden we van een lekker zonnetje genieten. Mooi weer om de gletsjer op te gaan. En dat deden we dan ook. Na wederom een onstuimige (lees: hotsen en botsen door de stenen op de weg) rit konden we ons in thermopakken hijsen en de laatste 350 meter naar de gletsjer sjokken. Thermopakken zijn overigens ideaal, want ondanks de zon was de wind koud en gemeen, maar daar hadden wij geen last van.
Ook niet toen we eenmaal op de slee zaten. Het voelt heel “oers”, als je op een slee zit, wordt voortgetrokken door 8 Groenlandse wolven/honden, die om de haverklap tegen de wind gaan janken. Goed, de twee begeleiders van www.dogsledding.is mag je dan even vergeten: zij skieden naast ons om de slee de goede kant op te leiden. En konden daarbij naar hartenlust mopperen op bv de honden Einstein en Iwan, die af en toe deden of ze geen zin hadden.
Tijdens een tussenstop was het tijd om een ijsgrot te bekijken en om met de honden te aaien. Het moment voor Jasper om vriendjes te worden met Jasper. Een hond die de andere slee trok – en die in het begin niet zo goed op wilde starten en een tikje ondeugend was. Zou het aan de naam liggen?
De terugweg begon langzaam: de wind en de 4 Maasjes op de slee waren best pittig voor the doggies, en Bart heeft even mogen afstappen en naast de slee gelopen, maar uiteindelijk gingen we in een lekker tempo de berg weer af, terug naar base camp. Tijd voor lunch, nog een paar laatste foto’s van een klein stipje op de gletsjer (de slee die alweer aan zijn volgende route begonnen was) en een thuisreis. Met een ijsje, want je kunt nooit genoeg sneeuw zien als je in Husafell bent…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
