Dag 11. Ijs op het strand

Ja, daar had ik je te pakken. Als je naar de titel keek, leek het er heel even op dat 24 graden nog niet warm genoeg was, en we hier met een glas witte wijn - met ijs op het strand zaten. Maar wees gerust, het is nog steeds IJsland, wijn wordt hier niet veel gedronken en dat ijs, ach...

Vandaag was de eerste van 2 reisdagen. Als je in Egilstaddir bij de Bonus supermarkt het parkeerterrein afrijdt en naar Reykjavik wil, heb je twee opties. Rechtsaf, dan ga je via het noorden - en daar komen wij vandaan, of linksaf, via het zuiden. Dat is precies de route die wij volgen, om morgen avond in de buurt van de zgn. Golden Cirle aan te komen. Het is echter nogal een stukje gaan, vandaar dat de reisorganisatie voor ons een hotel heeft geboekt ongeveer halverwege die reis.

Met het vooruitzicht van nogal wat autokilometers zaten we dan ook om half 9 al in de auto. Kids voorzien van ipod en ds, want het uitzicht buiten, ondanks de pitoreske route die ons beloofd was, was niet veel. Vooral veel wind, mist en regen. Toch schoot de rit lekker op en om half 12 leek het even droog, zodat we konden luchten op het strand. Ijslands strand, en dat betekende vooral veel zwarte stenen, grote rotsen en pittige golven. Maar door die rotsen ook met een windvrij plekje, waardoor we toch weer buiten konden picknicken.

Door ging de tocht, en volgens het boekje zagen we na de tunnel bij Höfn de gletsjer. En dan niet een kleintje, maar de grootste van Europa, met in elk dal dat je ziet een uitloper. De hele 70 km tussen Höfn en het hotel zagen we de gletsjer, en dat was zeker een mooi gezicht. Na het inchecken (hotel bevalt prima, ze hebben draadloos internet!), konden we nog even doorrijden. Op naar het Jökulsárlón meer, waar we al veel foto's van hebben gezien.

En die zijn niet gelogen. Het is echt bizar: zo rij je nog langs een gletsjer, zo sta je oog in oog met ... ijsschotsen. Kleintjes (die je nog in je auto zou kunnen meenemen), maar ook grote. Groter dan een carnavalswagen. Ze drijven in het Jökulsárlón meer rond en smelten dan in een jaar of 6 a 7 totdat ze klein genoeg zijn om naar zee te gaan. Vanzelfsprekend hebben we ook gebruik gemaakt van de mogelijkheid om met een amfibievoertuig op het meer te varen. Dat leverde genoeg foto's op.

De weggesmolten ijsschotsen drijven uiteindelijk af naar zee, maar belanden dan nogal eens op het strand naast het meer. En dat is waar we vandaag het ijs gevonden hebben. Er zat geen wijn, appelsap of cola light omheen (het enige drankje wat echt paste bij deze harde wind en 14 graden is warme chocolademelk) maar wel supercool!

(PS mam - de foto's worden/zijn geplaatst)
(PS Margret: we hebben je cafe gevonden;-) Foto volgt. Aangezien het weer hier nu een stuk kouder is, moeten we de zon wel jouw kant hebben opgeblazen...)