Dag 14. Beer

Tot nu toe heeft elke dag wel een (wildlife) verrassing gehad. Zoals de bever van gisteren en de marmot op de berg bij Whistler. Rond 3 uur vanmiddag was onze evaluatie dat we niet verder zouden komen dan 1 kat met 3 kittens. Fout!

Na een uitgebreid ontbijt bij Luan en Lorraine (hij is van oorsprong indiaan, zij amerikaans) gingen we onderweg naar Clearwater. Onderweg op highway 24 waren er meerdere borden met Capuccino en Expresso. De gok dat we hier in Canada een echte cappuccino kunnen drinken kon ik niet weerstaan, en daarom zaten we rond half 12 aan de koffie, thee, appelsap, cola en citroen- en appeltaart bij Lac du Roche. Heerlijk, en zeker het aanbevelen waard.

Daarna hebben we de reis doorgezet, zodat we aan het begin van de middag aankwamen in Clearwater - en daarna doorreden op de weg naar Wells Gray National park. Aan deze route namen we eerst genoegen met een superkorte (lees: 5 minuten) sjoktocht naar Spahats. Dat was natuurlijk niet genoeg om de spierpijn er weer uit te lopen, dus een half uur later stapten we uit voor Moul Falls.
Deze route begon als een eenvoudige wandeling over een breed pad met ... koeien. Gelukkig werd het uiteindelijk een smal pad met het nodige stijgen en dalen werk, om uiteindelijk bij de volgende watervallen uit te komen. Manlief & de kinderen namen niet genoegen met het bankje met uitzicht (vergelijkbaar met het plaatje op http://www.waterfallswest.com/waterfall.php?id=85) , en gingen door voor de bodem, waar ze onder de waterval door konden lopen.

De terugweg was vooral stijgend - maar niet zo moppergevoelig als die van 2 dagen geleden. Net op het moment dat we het leuke smalle pad verlieten voor het saaie brede pad, hoorden Bart en ik een tak achter ons in het bos kraken. Reden om stil te staan, om te draaien en ... een zwarte beer te zien op 7 meter afstand. Aj, wat waren ook al weer de instructies bij het zien van een beer? Herrie maken (ach, zo'n fototoestel maakt toch ook geluid?), weglopen (ja, nadat we foto's hadden gemaakt) en rustig blijven (jazeker. Nadat we bijgekomen waren van de schrik).
Ondanks dat we ons achteraf gezien niet aan de instructies voor de veiligheid hebben gehouden is alles goed gekomen. De beer was waarschijnlijk net zo eigenwijs als wij; de stelling "beren komen altijd alleen": we hadden hier te maken met twee beren die samen optrokken...

Morgen gaan we kijken of we nog meer watervallen kunnen vinden, voor nu nemen we genoegen met een eenvoudige kamer en een kop red bush tea. (PS: de mobiel heeft hier geen ontvangst. Tot morgenavond 8 uur lokale tijd hebben we nog internet, dus mocht je ons nodig hebben, mail ons gerust op het bekende adres...)