Dag 21. 55 km in 4 uur

Voor vandaag stond er slechts een kleine reisdag op het programma: de afstand tussen Lake Louise en Banff is slechts 62 km.

Omdat dat een beetje kort en snel is, zeker als je de transcanadahighway 1 neemt, is er de Bow Valley Parkway. Deze loopt parallel aan de snelweg, maar slingert zich langs de bergen omhoog. De route is op allerlei plaatsen voorzien van informatieborden (met informatie over wolverines, beren maar ook over ... treinen) en met heel veel picknickplekken. De kans dat je op deze weg wild aantreft is erg groot, en dat is waarschijnlijk een van de redenen dat iedereen er 50 km / uur rijdt.

De weg zelf vonden we erg rustig. Bij de eerste 5 uitzichtpunten stopten we steeds gelijktijdig met 4 dezelfde andere auto's - zonder dat we gepasseerd werden door andere toeristen.

Bij de parkeerplaats voor de Johnston Canyon bleek echer dat we het mis hadden. Dus daar waren al die andere toeristen gebleven. Maar goed; als er veel mensen lopen, is het meestal ook wel interessant. Dat betekende dus: wandelschoenen aan en de bordjes lower falls volgen.

Dat bleek een goede gok. De route loopt over "catwalks" (vlonder die tegen een bergmuur is "aangeplakt") en door het bos langs een riviertje. Die kent enkele stroomversnellingen, en een tweetal prachtige watervallen. De eerste mag je van dichtbij, vanuit een kleine grot, zien. De tweede - waar het een stuk rustiger werd - is vanaf een metalen vlonder te bewonderen. Dat werd een kwestie van niet te veel naar beneden kijken en vooral veel van het uitzich genieten.

De wandeling nam meer dan 2 uur in beslag. In het laatste stuk naar Banff hebben we dan ook alleen maar geluncht en gereden. En eindelijk het wild van de dag gespot: bighorn sheep. Mooie fotomodellen, die hun grote hoorns graag aan ons hebben laten zien.

Na het verlaten van de Bow Valley parkway (55 km lang, we deden er 4 uur over...), kregen we zicht op de bergen die Banff omringen. Dit zijn precies de bergen zoals ik me de Rocky Mountains voorstelde: hoog en onbegroeid.
Banff zelf is dan weer het tegenovergestelde: ineens hebben we weer rekening te houden met stoplichten, mensenmassa's en is er het ultieme "beschavingsbewijs": een Macdonalds! Die hebben we vandaag dan maar getest. Wel gevolgd door een typisch Alberta-toetje: een berenklauw voor mij (niet de nederlandse, gefrituurde versie, maar een vreselijk foute combinatie van caramel, cashewnoten en chocola), chocola voor Bart en Jasper en een toren van pretzels in chocola voor Carlijn.
Die we overigens wel hebben opgegeten terwijl we luisterden naar een show van Park Rangers - toch weer educatief, zodat we nu alles weten van mountain beetles, het nut van bevers en van bosbranden.

--------------------------------
PS: Jolanda - wij logeerden in het Deer lodge hotel. Dat is niet dat gigantische grote (Disneylike;-)) hotel aan het meer, maar er net naast - 500 meter lopen. We hebben de auto derhalve maar bij het hotel laten staan, want inderdaad, de parkeerplaats was vol.

PS2 Mam: ik geloof niet dat de kinderen het meeste moeite hadden met die 10 km. Voor 40+ers is het ook best ver ;-)