Dag 10. 40!

Vandaag was Bart dan eindelijk jarig. 40 stond er op de grote kaart die hij vanmorgen om kwart over 7 kreeg, samen met de laatste reep nederlandse chocolade. Overigens was hij op dat moment zelf al vergeten dat hij jarig was, maar dat kan aan het tijdstip hebben gelegen.

Reden dat de wekker om 7.15 stond? Er stond een dag kajakken op het programma. Om kwart over 8 stegen we in de auto naar Okeover, een plaatsje naast Lund, waar we een dag kayakken in “desolation sound” (het plaatselijke natuurgebied wat blijkbaar erg goed staat aangeschreven) hadden geboekt. Onder leiding van een plaatselijke gids (Trish en ja hoor, ook haar vader was van origine nederlands) betekende dat eerst een basis uitleg van wat kayakken is. Denk aan hoe hou je je peddels, hoe moet je de “skirt” (rokje dat je om het kayakgat heen doet) aan en uit doen en wat is een handige manier om te sturen (het roer gebruiken dat op de boot zit;-)). Na deze uitleg gingen we van start.

Vrijwel meteen zagen we ons eerste wild van vandaag. De eerste vijf minuten vroeg ik me nog af hoe die labrador daar toch midden in dat water terecht kwam, toen besefte ik me dat ik naar een zeehond zat te kijken, die in het baaitje op zoek was naar vis. Het was de eerste zeehond van velen die nog zouden volgen. Kayakken was met tijden best inspannend (vooral tegen de stroom of golven op), maar meestal is het een erg relaxte bezigheid, zeker voor J&C die beiden voorop zaten en niet continue hoefden te peddelen.

Na een lunch aan een rustig (stil!) baaitje, was het tijd voor de terugtocht. Met wind in de rug en de stroom mee verging dat een stuk sneller, waardoor we precies om 1500 uur weer uit het water konden in Okeover. Tijd om naar het hotel terug te gaan voor ander water: een bad en de was.

PS: Bedankt voor alle sms'jes, kayakken was nou typisch iets wat je voor je 40e nog moet doen. Dat is net niet gelukt, maar wel errrrug bijna...