Stokken

Wandelen met een stok is voor watjes. Of voor bejaarden, die ze hebben wijsgemaakt dat dat 'nordic walking' heet en heel hip is. (wat die bejaarden dan niet weten is dat ze dan snel en actief moeten bewegen en niet net zo "snel" moeten lopen als anders).

Dat was tot vandaag mijn stellige overtuiging. Inmiddels is 'ie iets genuanceerder. Stokken zijn wel degelijk handig bij het wandelen, vooral als je door een rivier moet waden, en zeker als dat water zich in een canyon bevindt.

Want dat is wat we vandaag gedaan hebben: de "Zion Narrows" bewandeld. Aan het uiteinde van de Zion canyon bevindt zich de rivier die een gedeelte van deze canyon heeft uitgesleten. Eerst ga je met de bus naar het einde van de weg en dan over een betonnen pad naar het einde van de canyon. Vervolgens pak je een stok (die liggen al klaar) en ga je het water in. Soms is het water ondiep (zodat alleen je teva's nat worden). Vaker is het echter dieper (zodat ook de outdoorbroek of - in Carlijn's geval - het boventopje van je bikini nat wordt). De stok dient als hulpmiddel om te bepalen hoe diep het is en of je de volgende stap wel daadwerkelijk wilt zetten.

Uiteindelijk zijn we een uur zo de Narrows ingelopen. Dat hadden er makkelijk nog 4 meer kunnen zijn, aangezien je zo ver door kunt gaan tot het begin. Dat trok ons niet zo - en bovendien wilden we op tijd terug zijn voor het junior ranger programma zodat badge nr. 8 op de hoed gespeld kon worden.

Dat is gelukt. En die stokken? Die liggen weer bij het begin van de Narrows. Het enige waar je stokken hoort te hebben.