Zennnnn

Omdat de rit van vandaag maar zo'n 130 km lang was, hebben we vanmorgen toch nog maar even een paar uitzichtpunten in Bryce canyon bezocht. En ja, ze waren allemaal weer even prachtig (sterker nog: ik heb er weer een van gebruikt van voor de bovenkant van dit verslag;-))

Daarna ging de reis naar het volgende nationale park: Zion. Dat kom je echter niet zo maar in. Na de gebruikelijke formaliteiten (dit keer mét het laten zien van het paspoort) rijd je het park in. Meteen weer grote bergen "ongebakken cake" met allerlei verticale en horizontale lijnen. Na een paar mijl word je dan geacht om de tunnel in te gaan.

Voor de tunnel is echter nog een grand overlook. En na al dat rijden en passief genieten van de natuur waren we wel toe aan wat oefening. Dus hop, in de Teva's en gaan. Langs de rand van de berg (sinds de tijd bij Interpolis ben ik gelukkig van mijn hoogtevrees genezen), soms met een railing en soms maar een kei breed, gingen we omhoog. Om uiteindelijk een uitkijkpunt te bereiken vanaf waar we alvast een beetje de vallei in kunnen kijken.

Terug naar beneden, tunnel door en nog wat haarspeldbochten verder naar beneden. In Zion mag je niet zo veel met de auto, maar het visitorcentre (jaja, we gaan weer voor de volgende junior ranger badge & we weten nu welke trip we morgen maken) was makkelijk te bereiken.

Als laatste op naar het hotel. Normaal vind ik dat niet zo belangrijk om te vertellen: het is bijna altijd 1 grote kamer met 2 "double beds"(lees; twijfelaars), een badkamer en een koelkast. Flannigan's Inn is niet anders, maar ze hebben zich laten inspireren door zen, waardoor de gebouwen in het groen staan, de kamer modern is ingericht en er een prettige ontspannen sfeer hangt. Gevoegd bij het eten van het nabij gelegen restaurant hebben we ons nog niet zo super verzorgd gevoeld in de afgelopen weken...

PS. De telefoon heeft kuren. Mocht je ons willen bereiken dan is email het meest handige - sms'jes ontvang ik waarschijnlijk weer als we in Amsterdam landen;-)