Weer water

Om van Torrey naar Antimony te komen, stonden er twee verschillende routes in het SNP boekje. Tot gisterenmiddag dachten we nog het te doen met de korte route. Maar, mede doordat we al om 7 uur wakker werden, vandaag kozen we alsnog voor de lange route.

Daardoor reden we al vrij snel rond in Dixie National Forrest, gevolgd door Escalente National Monument. Tijd om de benen weer te strekken, dus maken we de stop bij Calf Creek. Volgens het SNP boekje ligt daar een wandeling van 4 km. Volgens de rest van de wereld is die trip 6 mijl, maar wel de moeite waard.

We hebben het vervolgens maar zelf gecontroleerd en ja, de rest van de wereld heeft gelijk. De wandeling is 6 mijl (zo'n 3 uur) heen en terug en leidt naar een prachtige waterval. Met onderaan de waterval een leuk meertje - behoorlijk koud maar wel lekker fris na zo'n lange wandeling. (volgens de rest van de familie dan. Ik hield het lekker bij het warme zand;-) ) De terugweg was behoorlijk lang, en zo mogelijk nog heter maar we hebben het gehaald. Met een superkick voor Carlijn, die door elk gezin dat we op de terugweg tegen kwmaen werd gebruikt als motivatie: zie je wel zíj kan het ook.

Omdat de dag nog niet voorbij was hebben we in Escalante het boekje voor het junior scientific (variant op het junior ranger programma) opgehaald, en in het volgende dorp weer ingeleverd. Weer tijd voor een eed én een speldje.

Het hotel van vandaag bevindt zich in de middle of nowhere. Er schijnen allerlei activiteiten te zijn, maar niet op zondag. We hebben in elk geval al linedancen maar ook paardrijden op het programma zien staan. Dat wordt dubbelplezier;-)